Home should never break you in two so wherever you go you are never whole;
half of you remains where you left it, and the other half is rejected where you arrive.
You are a split half sided pendulum suspended in the air on each side.
Jean is een schooljongen; een kwajongen die met zijn vriendje James de boel op stelten zet. Hij spreekt vloeiend Engels, maar thuis wordt een mix van kiSwahili en Frans gesproken. Mami en Papa ontvluchtten Congo en kwamen naar Engeland met Jean en hun dochter Marie. Ze bouwen een leven op: Papa werkt, werkt, werkt, mama werkt ook en zorgt daarnaast voor de familie. Jean deelt zijn kamer met Tonton, een Congolese man die Mami per ongeluk op de markt tegenkwam, een dandy die nooit om vrouwen verlegen zit maar geen huis heeft om naartoe te gaan.
Dit is de wereld die J. J. Bola schept in zijn debuut No place to call home (2017). Een verhaal over een vluchtelingengezin dat haar draai probeert te vinden in een nieuw land. Jean houdt zich bezig met jongensdingen: school vindt hij vervelend, liever hangt hij rond met James en de andere jongens op straat. Mami zoekt verlossing in de Congolese kerk, een gemeenschap die in het teken staat van delen, en van angst. Regelmatig is er iemand verdwenen: gedeporteerd. Deze wereld houden Mami en Papa zorgvuldig verborgen voor hun kinderen. Jean en Marie moeten zo normaal mogelijk opgroeien. Doorgaan met het lezen van “No Place to Call Home”